Ο ΣΙΝΑΙΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

Ο ΣΙΝΑΙΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ    Τρίτη, 07 Ιούλιος 2009 22:25 Οι χρήστες του Ίντερνετ δεν έχουν παρά να επισκεφθούν την ιστοσελίδα www.codexsinaiticus.org. O Σιναϊτικός κώδικας, το αρχαιότερο χειρόγραφο που περιέχει το πλήρες κείμενο της Καινής Διαθήκης και μέρος τη Παλαιάς, είναι πλέον προσβάσιμος για τους χρήστες του διαδικτύου.Περίπου 800 σελίδες του Σιναϊτικού Κώδικα ψηφιοποιήθηκαν και δημοσιεύθηκαν στο Διαδίκτυο. Το ηλικίας 1600 ετών χειρόγραφο χρονολογείται στα μέσα του 4ου αιώνα και ανακαλύφθηκε στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά.  Το όλο project είχε διάρκεια 4 ετών και η ψηφιοποίησή του έγινε με τη συνεργασία βρετανικών, γερμανικών, αιγυπτιακών και ρωσικών ινστιτούτων. Κάθε ινστιτούτο κατέχει μέρος του κώδικα, με το βρετανικό να έχει στην κατοχή του το μεγαλύτερο. Οι επισκέπτες στην ιστοσελίδα (www.codexsinaiticus.org), μπορούν να δουν εικόνες από περισσότερες από τις μισές σελίδες του Σιναϊτικού Κώδικα. Τμήματα του κειμένου, που είναι γραμμένο στα Ελληνικά σε φύλλα περγαμηνής, έχουν επεξεργαστεί από ερευνητικά ιδρύματα στη Βρετανία, τη Γερμανία, την Αίγυπτο και τη Ρωσία. Σύμφωνα με τους ειδικούς, πρόκειται για ένα «παράθυρο στην εξέλιξη της πρώιμης Χριστιανοσύνης». Ο Δρ. Σκοτ Μακέντρικ, επικεφαλής του τμήματος Δυτικών χειρογράφων της Βρετανικής Βιβλιοθήκης, ανέφερε ότι η ευρεία διαθεσιμότητα του κειμένου παρουσιάζει πολλές ερευνητικές ευκαιρίες. «Ο Σιναϊτικός Κώδικας είναι ένας από τους μεγαλύτερους γραπτούς θησαυρούς του κόσμου», επεσήμανε. «Το αρχαίο χειρόγραφο παρέχει ένα παράθυρο στην ανάπτυξη του Χριστιανισμού και την πρώτη απόδειξη για τον τρόπο που το κείμενο της Βίβλου μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά». Η διάθεση του κειμένου σε ψηφιακή μορφή για μελέτη από ακαδημαϊκούς σε όλο τον κόσμο παρέχει δυνατότητες συνεργασίας που δεν θα ήταν εφικτές πριν από μερικά χρόνια. Το σύνολο της έκδοσης  περιέχει περίπου 1.460 σελίδες, διαστάσεων 40 x 35 εκατοστά. Η Βρετανική Βιβλιοθήκη συνδυάζει τη διάθεση του κειμένου στο Διαδίκτυο με μια έκθεση, που περιλαμβάνει ιστορικά αντικείμενα και σχετίζονται με το κείμενο. Για 1.500 χρόνια, ο Σιναϊτικός Κώδικας βρισκόταν σε μοναστήρι του Σινά, μέχρι που εντοπίστηκε το 1844 και μοιράστηκε μεταξύ Αιγύπτου, Ρωσίας, Γερμανίας και Βρετανίας. Θεωρείται ότι άντεξε στο χρόνο επειδή ο αέρας της ερήμου είναι ιδανικός για τη διατήρηση κειμένων αλλά και επειδή το μοναστήρι παρέμεινε ανέγγιχτο από επίδοξους κατακτητές. www.kathimerini.gr με πληροφορίες BBC Τον Κώδικα ανακάλυψε ο Γερμανός μελετητής Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ, ο οποίος σταδιακά τον μετέφερε στη Ρωσία. Το 1935 το τότε σοβιετικό καθεστώς πούλησε το χειρόγραφο στο Βρετανικό Μουσείο, όπου και έκτοτε βρίσκεται. Ο Κώδικας είναι γραμμένος σε κεφαλαιογράμματη τετραγωνισμένη ελληνική γραφή και αποτελούνταν από 1.460 και πλέον σελίδες. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια διαβάζουμε Ο Σιναϊτικός Κώδικας (Λατ. Codex Sinaiticus) είναι ένας αρχαίος χειρόγραφος κώδικας που περιέχει τα βιβλία της Καινής Διαθήκης και ένα μέρος των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Συμβολίζεται με το א (άλεφ) ή το 01, ενώ φυλάσσεται στη Βρετανική Βιβλιοθήκη του Λονδίνου όπου καταγράφεται ως Add. 43725. Ανακαλύφθηκε από τον Constantin von Tischendorf σε γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στους πρόποδες του Όρους Σινά, στην Αίγυπτο, το 1859. Μορφή Ο κώδικας είναι γραμμένος σε κεφαλαιογράμματη τετραγωνισμένη ελληνική γραφή και χρονολογείται στα μέσα του 4ου αιώνα. Σε κάθε στίχο/γραμμή περιέχονται 12 ως 14 γράμματα, σε τέσσερις στήλες ανά σελίδα, που σημαίνει ότι ο κώδικας αποτελούνταν αρχικά από 1.460 και πλέον σελίδες. Η διάσταση της κάθε σελίδας είναι 41x36 εκατοστά. Το υλικό των φύλλων είναι εξαιρετικής ποιότητας περγαμηνή (vellum), προερχόμενη από δέρμα γαϊδουριού ή αντιλόπης. Τα φύλλα είναι δεμένα σε δεσμίδες των τεσσάρων, εκτός από δύο δεσμίδες των πέντε. Το κείμενο δεν περιέχει πνεύματα, σημεία στίξης και κενά μεταξύ των λέξεων, παρά μόνο κάποια απλά σημάδια που χρησιμοποιούνται περιστασιακά.  Περιεχόμενο Το κείμενο της Καινής Διαθήκης καλύπτει 148 φύλλα, είναι πλήρες και ακέραιο ενώ περιλαμβάνονται δύο βιβλία που δεν αποτέλεσαν μέρος του κανόνα της Καινής Διαθήκης: η Επιστολή Βαρνάβα και ο Ποιμένας του Ερμά. Όσον αφορά την Παλαιά Διαθήκη, περιέχεται η μετάφραση των Εβδομήκοντα στα Ελληνικά, ενώ διασώζονται μόνο κάποια τμήματά της. Συγκεκριμένα ο κώδικας περιλαμβάνει αποσπάσματα από τα εξής βιβλία: Γένεση, Αριθμοί, 1 Χρονικών, 2 Έσδρας, Εσθήρ, Τωβίτ, Ιουδήθ, 1 Μακκαβαίων, 4 Μακκαβαίων, Ησαΐας, Ιερεμίας, Θρήνοι, Ιωήλ, Αβδιού, Ιωνάς, Ναούμ, Αββακούμ, Σοφονίας, Αγγαίος, Ζαχαρίας, Μαλαχίας, Ψαλμοί, Παροιμίες, Εκκλησιαστής, Άσμα Ασμάτων, Σοφία Σολομώντος, Σοφία Σειράχ και Ιώβ. Παραγωγή Οι μελετητές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τρεις ήταν οι γραμματείς που παρήγαγαν το χειρόγραφο. Ο γραμματέας που ασχολήθηκε με την Καινή Διαθήκη (ονομάζεται Γραμματέας Α') πιστεύεται ότι κατέγραψε το κείμενο αντιγράφοντας από άλλο γραπτό πρωτότυπο. Ο γραμματέας του τμήματος της Παλαιάς Διαθήκης το κατέγραψε εν μέρει μέσω υπαγόρευσης. Συνολικά υπολογίζεται ότι εννιά διορθωτές επεξεργάστηκαν το χειρόγραφο σε διάρκεια χρόνου που εκτείνεται από τον 4ο ως τον 12ο αιώνα. Ως τόπος κατασκευής έχουν προταθεί διάφορες μεγάλες πόλεις του ελληνορωμαϊκού κόσμου, όπως η Αλεξάνδρεια, η Κωνσταντινούπολη και η Καισάρεια της Παλαιστίνης. Henry Barclay Swete, The Old Testament in Greek according to the Septuagint, 1909/1912.