ΑΡ
- Γράφτηκε από zoiforos
***
Αρχιεπίσκοπος: «Η Εκκλησία δεν θέλει ούτε προστάτες, ούτε σωτήρες…» - Ξεκάθαρος ο Αρχιεπίσκοπος απέναντι στη Χρυσή Αυγή
Του Φάνη Καλαντζή, από την εφημερίδα "ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ"
Η θαρραλέα αρχή έγινε απο τον μητροπολίτη Σιατίστης, που εν πολλοίς εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό που υπήρχε στους κόλπους της Ιεραρχίας για τις διαστάσεις του φαινομένου «Χρυσή Αυγή», προβληματισμός που εξελίσσεται τώρα σε ομοβροντία επίσημων τοποθετήσεων. Ξεκάθαρες επί της υπόθεσης «Χρυσή Αυγή» είναι και οι θέσεις του αρχιεπισκόπου, όπως τις εξέφρασαν στον «Ε» συνεργάτες του.
Επισημαίνοντας ότι η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη από προστάτες και σωτήρες, ο κ. Ιερώνυμος καταδικάζει απερίφραστα κάθε μορφή βίας και ρατσισμού, ενώ προτρέπει, παράλληλα, τους «νεοφώτιστους» στο κόμμα να μελετήσουν ιδεολογικό λόγο και σύμβολα και κατόπιν να εκφέρουν κρίση και ψήφο, δικαίωμα στην οποία έχει ο καθένας μέσα από τον σεβασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες. Την ίδια ώρα που ο αρχιεπίσκοπος στέλνει μήνυμα και προς το εσωτερικό, εφιστώντας την προσοχή σε επιθετικές εκφράσεις και συμπεριφορές που προσφέρουν πρόσθετα προς αξιοποίηση ερείσματα, πληθαίνουν οι ενδείξεις για ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας μεταξύ υπερσυντηρητικών εκκλησιαστικών κύκλων και φίλιων στο κόμμα του κ. Μιχαλολιάκου δυνάμεων, χωρίς να εξαιρείται και μια μικρή μειοψηφία αρχιερέων.
Το... παγόβουνο
Ειδικότερα, ο θόρυβος που ξέσπασε με αφορμή τη θεατρική παράσταση «Corpus Christi» και τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Σε κατ' ιδίαν συζητήσεις αρκετοί αρχιερείς είχαν εκφράσει την ανησυχία τους για τις διαστάσεις που προσλαμβάνει το φαινόμενο, είτε μέσω της, κατ' αυτούς, όψιμης μετάλλαξης του κόμματος είτε μέσω της σύγχυσης και της εκμετάλλευσής της για εξυπηρέτηση ποικιλώνυμων σκοπιμοτήτων τόσο στο λεκανοπέδιο, όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Το πρόβλημα γίνεται πιο σύνθετο, αν ληφθούν υπόψη, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το έλλειμμα αξιακού αντίβαρου, που έχει άμεσες παρενέργειες στη νέα γενιά, ο φόβος και η ανασφάλεια, η καλλιέργεια της δυσπιστίας απέναντι σε ένα φαύλο πολιτικό σύστημα.
Σύγχυση
Το πρόσφατο ξέσπασμα του μητροπολίτη Σισανίου Παύλου απηχεί τον προβληματισμό που είχε αναπτυχθεί την τελευταία περίοδο και ιδιαίτερα τα όσα ακολούθησαν μετά τα εκλογικά αποτελέσματα. Η σύγχυση που έχει επεκταθεί και εντός του εκκλησιαστικού χώρου φάνηκε και με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα. Η αντίθεση απέναντι στο περιεχόμενο της παράστασης, που θα μπορούσε να είχε περάσει και απαρατήρητη, προσέλαβε άλλο χαρακτήρα μέσα από την ταύτιση, ηθελημένη από ορισμένους, με τη Χρυσή Αυγή. Το γεγονός αυτό υποχρέωσε ορισμένους αρχιερείς, όπως ο ίδιος ο μητροπολίτης Σισανίου ή ο μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, να προβούν σε «διορθωτικές» ανακοινώσεις, διαχωρίζοντας την παράσταση και την αντίδραση στο περιεχόμενο της από τη Χρυσή Αυγή, προς αποφυγή λανθασμένων εντυπώσεων. Ωστόσο, η μη προσοχή στις εκφράσεις, όπως αυτές περί «ραπισμάτων» που αναφέρονται στην πρώτη ανακοίνωση του κ. Ιερεμία, έστω και αν προέρχονται από τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο και αφορούν τη βλασφημία του Χριστού, μπορεί εύκολα να αποτελέσουν, όπως σχολιάζεται, προϊόν εκμετάλλευσης, οδηγώντας προς άλλες κατευθύνσεις.
Εξ ου και ο αρχιεπίσκοπος, ο οποίος σε γενικές γραμμές συμφωνεί με τον μητροπολίτη Σισανίου, επισημαίνει, όπως ανέφεραν οι συνεργάτες του στον «Ε» , πως χρειάζεται πολύ προσοχή (ο διάβολος, ως γνωστόν, κρύβεται στις λεπτομέρειες) στις εκφράσεις, διότι σε ορισμένες περιπτώσεις, ίσως αθέλητα, προκύπτει μια «επιθετικότητα» που, αντί να διαχωρίζει θέσεις, στάσεις και συμπεριφορές, πετυχαίνει το ακριβώς αντίστροφο.
Οι θέσεις του αρχιεπισκόπου εκφράζουν το κλίμα μιας γενικότερης αντίδρασης που εκφράζεται τις τελευταίες ημέρες που συγκυριακά συμπίπτει και με τον μεθαυριανό εορτασμό. Χαρακτηριστική η ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, η οποία, μεταξύ άλλων, σημειώνει: «...Αποδοκιμάζουμε τη χρήση οιουδήποτε ρατσιστικού, ξενοφοβικού, φασιστικού και εχθρικού λόγου, συμβόλων και συμπεριφοράς. Εν γνώσει ότι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι η ελευθερία του λόγου, παρά ταύτα συνιστούμε υπευθυνότητα, ευγένεια και αγάπη στην επιλογή των λέξεων και τρόπων εκφράσεως. Οι Έλληνες είπαν ΌΧΙ" στον φασισμό στον Β ' Παγκόσμιο Πόλεμο και ακολούθως υπέφεραν μεγάλα δεινά κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής».
Οι απόψεις αυτές, ωστόσο, φαίνεται ότι δεν βρίσκουν απήχηση σε ένα τμήμα υπερσυντηρητικών εκκλησιαστικών κύκλων, που φαίνεται να επιθυμούν να φέρουν και πάλι στο προσκήνιο το αλήστου μνήμης «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών».
Ο μητροπολίτης Σισανίου στην ανταπάντησή του προς τη Χρυσή Αυγή, που τον κατηγορεί για πολιτικολογία (έξυπνη αξιοποίηση από την πλευρά του κόμματος, όπως σχολιάζεται, εξ ου και η επισήμανση για προσοχή στις εκφράσεις), επισημαίνει ένα σημείο που σχετίζεται με τα προαναφερθέντα, ότι δηλαδή στις εκδηλώσεις συμμετείχε κατόπιν πρόσκλησης των διοργανωτών.
Θολό κράμα
Οι πληροφορίες αναφέρουν (παρατίθενται και γνωστά ονόματα που κινούνται στον χώρο αυτό) ότι δεν αποκλείονται επαφές και δίαυλοι επικοινωνίας μέσα από το παραδοσιακό κράμα ζηλωτι σμού, παλαιοημερολογιτισμού και γραφικότητας ορισμένων εκκλησιαστικών κύκλων και ρασοφόρων. Στη βασική, εδώ και χρόνια, επιδίωξη του χώρου αυτού να δώσει ένα πιο δυναμικό παρών, «βρήκε κάπου να ακουμπήσει», κάνοντας τα στραβά μάτια για τη Χρυσή Αυγή. Προφανώς, η συγκυρία και η σκληρή δοκιμασία της κοινωνίας από τις επιπτώσεις της κρίσης προσφέρονται ως άλλοθι.
Σε επίπεδο αρχιερέων και υπό την έννοια μιας μη «εχθρικής» σε πρώτη ανάγνωση στάσης , οι συνειρμοί οδηγούν ορισμένους εν πρώτοις στην ξεχωριστή περίπτωση του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος έχει δώσει αφορμές με τις κατά καιρούς εξάρσεις του, όπως και σε μια μικρή μερίδα χαρακτηριζόμενων ως συντηρητικών ιεραρχών.
Εκκλησία-Αριστερά
Πέρα, πάντως, από τα της Χρυσής Αυγής, κριτική ασκείται και προς την πλευρά της Αριστεράς. Η πρόσφατη παρέμβαση βουλευτών της ΔΗΜΑΡ, πέρα από τα αυτονόητα, ξέφυγε σε απλουστευτικές γενικεύσεις του τύπου «η Εκκλησία τι λέει» , λες και θα πρέπει κάθε φορά να απολογείται για τις ακρότητες κάθε γραφικού. Το θέμα Εκκλησία Αριστερά είναι ευρύτερο και βαθύτερο, μη λησμονείται ότι, ανεξάρτητα από την έκβασή της, η ώσμωση μεταξύ των δύο πλευρών ξεκίνησε στις αρχές του '8ο, κυρίως από την ανανεωτική Αριστερά. Το πού βρισκόμαστε σήμερα, τι προκύπτει από την, ευρύτερα άγνωστη, σύγχρονη επιστημονική έρευνα για το Βυζάντιο και την τις οικειοποίησή εις του, τους δεσμούς ή μη, ποιους και πώς, με την αρχαιότητα, τη συνεχιζόμενη αμηχανία της Αριστεράς που πιθανόν να οφείλεται στην πατροπαράδοτη εθνικιστική αρχαιοκαπηλία, όπως έγραφε προ δεκαετίας ο Παντελής Μπουκάλας (Καθημερινή,Μάρτιος 2002), αποτελούν θέματα που επανατίθενται στο τραπέζι.
Οι θέσεις του αρχιεπισκόπου, όπως αναφέρουν, σε ό,τι αφορά την υπόθεση «Χρυσή Αυγή», είναι σαφείς και ξεκάθαρες:
1. H Εκκλησία καταδικάζει φαινόμενα βίας, ρατσισμού, ξενοφοβίας, μισσαλοδοξίας, φανατισμού.
2. Η Εκκλησία δεν έχει αναθέσει σε κανέναν την προστασία της, τη σωτηρία της ορθοδοξίας, την εκπροσώπηση της. Δεν χρειαζόμαστε ούτε προστάτες, ούτε σωτήρες, ούτε εκπροσώπους.
3. Η Εκκλησία, ως πνευματικός οργανισμός, έχει απέραντο σεβασμό στο ανθρώπινο «πρόσωπο», έχει σεβασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες και δεν επιτρέπει σε κανέναν να αναλάβει τη στήριξή της, σε κανένα κόμμα, είτε είναι αριστερό, είτε δεξιό, είτε ακροδεξιό.
4. Η Χρυσή Αυγή και ο οποιοσδήποτε αφού εκθέσει με σαφήνεια τις θέσεις του στον λαό, έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει την ψήφο του.
5. Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής προσθέτουν οι συνεργάτες του, οι «νεοφώτιστοι» θα πρέπει να μελετήσουν την ιστορία της, τα ιδεολογικά «πιστεύω» και τα σύμβολά της, ιδιαίτερα η νέα γενιά
***
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Απειλή για την κοινωνία το σύνδρομο της Βαϊμάρης
«Πότε οι αρχαιολάτρες και οι δωδεκαθεϊστές έγιναν ομολογητές και προασπιστές της πίστης του Χριστού; Πώς είναι δυνατόν να συνδυάζουν τη βία με τον Σταυρό;», διερωτάται ο ιεράρχης και καταδικάζει χωρίς περιστροφές τη δράση της Χρυσής Αυγής, κάνοντας λόγο για «θηρίο» που εκτρέφουμε στα σπλάχνα της κοινωνίας και της Εκκλησίας
Πύρινη ρομφαία υψώνει εναντίον των χρυσαυγιτών και των παραεκκλησιαστικών συμμάχων τους ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος.
Με συνέντευξή του στο «Έθνος» ο 50χρονος ιεράρχης, που ανήκει στη νέα γενιά των συνοδικών, κάνει λόγο για «πολιτικοθρησκευτική διαπλοκή» και «αυτόκλητους σωτήρες». Καταγγέλλει χωρίς περιστροφές τις επιθέσεις των σύγχρονων Ταγμάτων Εφόδου και στηλιτεύει τις σκοταδιστικές εκδηλώσεις βίας, που ξεπήδησαν με αφορμή το «Corpus Cristi». Με έμμεσο, αλλά σαφή τρόπο, καταφέρεται εναντίον του Πειραιώς Σεραφείμ, που έφτασε να καταθέσει μήνυση εναντίον των συντελεστών της θεατρικής παράστασης.
Ο αρχιερέας στιγματίζει τον κοινωνικό ρατσισμό και τον παραθρησκευτικό ιδεαλισμό. Και διερωτάται:
Από πότε οι δωδεκαθεϊστές έγιναν υπερασπιστές της πίστης του Θεού;
Πώς είναι δυνατό να συνδυάζουν τον Σταυρό με τη βία;
Τα όσα διαδραματίστηκαν έξω από το Θέατρο «Χυτήριο» ήταν το θέμα της πρώτης ερώτησης προς τον δεσπότη της Μεσσηνίας.
Σεβασμιότατε, τα τελευταία γεγονότα, με αφορμή το θεατρικό έργο «Corpus Christi», έφεραν στο προσκήνιο ένα φαινόμενο ιδεολογικής διαπλοκής μεταξύ παραθρησκευτικών οργανώσεων και ακροδεξιών ομάδων, το οποίο θυμίζει άλλες εποχές και καταστάσεις. Θεωρείτε ότι είναι δυνατόν να υφίσταται ένα τέτοιο είδος διαπλοκής και μάλιστα να στηρίζεται και από εκκλησιαστικά πρόσωπα;
Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη αντίδραση στην υπόθεση «Χυτήριον» ήταν η μεγάλη ευκαιρία για να εκδηλωθεί η ακραία αυτή πολιτικο-θρησκευτική διαπλοκή, η οποία φαίνεται ότι κυοφορείτο στα σπλάγχνα της ελληνικής κοινωνίας από καιρό. Βρήκαν λοιπόν την «μεγάλη ευκαιρία» για να φανερώσουν το διπλό προσωπείο τους, το πολυεπίπεδο δηλαδή φαινόμενο του «συνδρόμου της Βαϊμάρης».
Χωρίς αμφιβολία το σύνδρομο αυτό δεν αποτελεί μία υγιή έκφραση μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία και πρέπει να μας απασχολήσει και να μας προβληματίσει όλους, γιατί η προβολή μιας φοβικής πραγματικότητας με τον μανδύα της θρησκευτικής υποκρισίας και του μιμητισμού της αντίδρασης μπορεί να αποβεί εις βάρος της κοινωνικής συνοχής. Το σύνδρομο αυτό θα προκαλέσει και άλλα σημαντικότερα προβλήματα τόσο στην ελληνική κοινωνία όσο και στην Εκκλησία, όταν μάλιστα πολλοί από τους εκφραστές τους κινούνται από μία απίστευτη τυφλότητα ψυχοπαθολογικής απώλειας και επαφής με την πραγματικότητα και συγχρόνως αλλοιώνουν το γεγονός της πίστης με μία θρησκοληπτική ιδεολογία, ενώ επιλέγουν τη βία για να επιβάλλουν την «εκκλησιαστικότητά» τους.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι επικροτούμε τη διακωμώδευση ή την απομύθευση του προσώπου του Χριστού, ούτε αποδεχόμεθα την έλλειψη σεβασμού στο δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας και της θρησκευτικής συνειδήσεως, θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι όλα αυτά δεν διαφυλάσσονται ούτε με τη βία ούτε με τη λογοκρισία ούτε με την παρεμπόδιση ή με τον προπηλακισμό.
Ακόμη πιο πίσω από την πολιτικοθρησκευτική διαπλοκή κρύβεται ή και φανερώνεται ο «δωδεκαθεϊσμός». Πώς το φαινόμενο μπορεί να συνυπάρξει με τον Χριστιανισμό;
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτό το πολιτικο-θρησκευτικό μόρφωμα δεν μπορεί να είναι ένα στιγμιαίο γεγονός ή μία έκφραση, αλλά εκτρέφετο καιρό και επένδυε σε κάθε είδους συντηρητισμό, προκειμένου να δώσει το στίγμα του και να εκφραστεί ο ρόλος του μέσα στην ελληνική κοινωνία, όταν και όπου οι εκφραστές του εμφανίζονταν ως αυτόκλητοι σωτήρες, αναλαμβάνοντες συγχρόνως εργολαβικά το έργο της σωτηρίας των «απολωλότων». Ομως τίθεται το ερώτημα: Πότε οι αρχαιολάτρες και οι δωδεκαθεϊστές έγιναν ομολογητές και προασπιστές της πίστης του Χριστού; ΄Η πώς είναι δυνατόν να συνδυάζουν τη βία με τον Σταυρό και την πίστη με τη συνθηματική ιδεολογία; Φαίνεται ότι έχουμε πλέον περάσει από τον κοινωνικό ρατσισμό στον παραθρησκευτικό ιδεαλισμό.
Πιστεύετε ότι είναι φαινόμενο των καιρών εξαιτίας της οικονομικής κρίσης ή μιας γενικότερης τάσης, η οποία υποδεικνύει ένα άλλο «πρόσωπο» κοινωνίας;
Η ίδια η Ιστορία των πολιτισμών και των λαών έχει αποδείξει ότι όπου υπάρχει κρίση, οικονομική και κοινωνική, η οποία συνεπάγεται και μία μειούμενη κοινωνική πρόνοια και κοινωνικές παροχές, εμφανίζονται ακραία φαινόμενα, τα οποία λειτουργούν μέσα στο κοινωνικό σύνολο αποπροσανατολιστικά, προβάλλοντας θέσεις και ιδεολογίες τέτοιες οι οποίες ικανοποιούν τα υφιστάμενα φοβικά σύνδρομα των ανθρώπων, και τα οποία μάλιστα επενδύονται με μανδύες φονταμενταλιστικών προσωπείων και συνδρόμων «εθνικής καθαρότητας», «νεοσυντηρητισμού» και «ρατσισμού», απορρίπτοντας καθετί που θεωρείται «καινούργιο» ή «προκλητικό», ενώ προβάλλουν και έναν τύπο ηθικιστικού λαϊκισμού. Ολα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να αναπτύσσεται ένας τύπος ασφυκτικού «πατερναλισμού» σε ανθρώπους οι οποίοι αισθάνονται κοινωνικά ακέφαλοι και οικονομικά μετέωροι και ανασφαλείς.
Σε μία τέτοιου είδους κοινωνική αναταραχή η αντίδραση έναντι εχθρών φαντασιακά κατασκευασμένων που απειλούν αδιάκριτα και ανυπόστατα τους πάντες (κοινωνία, εκκλησία, πίστη, πατρίδα κ.ά.) είναι ένα έργο που έχει πολλές φορές ανέβει στη σκηνή και το οποίο ενέχει πολλούς κινδύνους, γι' αυτό απαιτείται σύνεση, εγρήγορση και όχι εφησυχασμός. Φαίνεται ότι στα σπλάγχνα της ελληνικής κοινωνίας και της Εκκλησίας εκτρέφουμε ένα «θηρίο» που αργότερα, εάν δράσει ανεξέλεγκτα, «οι εν τη Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη».
Για Σεραφείμ
Μεμονωμένες φωνές δεν εκφράζουν την Εκκλησία
Πώς κατανοείτε ότι η Εκκλησία υποδεικνύει μία «εκκωφαντική σιωπή» στο συγκεκριμένο πολιτικο-θρησκευτικό φαινόμενο;
Η Εκκλησία καμία μορφή διαπλοκής δεν αποδέχεται ούτε στηρίζει κάποιο συγκεκριμένο μόρφωμα, γιατί τότε δεν θα είναι Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν κωφεύει σιωπώσα αλλά διδάσκει δημιουργία συνείδησης για συλλογικότητα, ενότητα και κοινωνίας, συμβάλλουσα έτσι στη νοηματοδότηση της ζωής και στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, στην αποτροπή του κοινωνικού διχασμού και της κοινωνικής διάσπασης, αλλά και στην ανάπτυξη της συνεργασίας όλων των κοινωνικών φορέων, γιατί πιστεύει ότι προέχει η πρόοδος και η ευημερία της ανθρώπινης κοινωνίας και όχι τα άκρα, η βία και η ιδεολογία.
Για την Εκκλησία μόνο μέσα από μία τέτοια διαδικασία είναι δυνατόν οι οποιεσδήποτε κρίσεις και τα διάφορα προβλήματα να επιλύονται. Οταν ο λόγος Της είναι εποικοδομητικός και θετικός τότε και η φωνή της γίνεται κραυγή και η σιωπή της δύναμη και προτροπή για αφύπνιση και εγρήγορση.
Οι μεμονωμένες φωνές δεν αποτελούν και την αποκλειστική έκφραση της συλλογικής ευθύνης της Εκκλησίας μας.
ΠΕΤΡΟΣ ΤΣΩΝΗΣ
***
Σιατίστης Παύλος: «Δεν μπορείς να δηλώνεις Έλληνας
και να πρεσβεύεις το Ναζισμό»
Ο ιεράρχης που προκάλεσε αίσθηση με τη δημόσια τοποθέτηση του εναντίον της Χρυσής Αυγής, με αποτέλεσμα να δεχτεί, όπως λέει, ακόμη και απειλές νια τη σωματική του ακεραιότητα, μιλάει έξω από τα δόντια
Της Κατερίνας Μπακογιάννη, από το περιοδικό «Κ» της Κυριακάτικης Καθημερινής
Είναι ο πρώτος - αλλά και ο μοναδικός μέχρι σήμερα - ιεράρχης που με άρθρο του στο Διαδίκτυο επέλεξε να αρθρώσει λόγο αγάπης και διαμαρτυρίας κόντρα στις εκδηλώσεις μίσους τns Xρυσής Aυγής. Αφορμή αποτέλεσαν τα επεισόδια που εκτυλίχθηκαν έξω από το θέατρο Χυτήριο προ δεκαημέρου, όταν βουλευτές και οργανωμένα μέλη τns Χ.Α. επιτέθηκαν κατά θεατών και καλλιτεχνών. Eνας μητροπολίτης ήρθε και «έσωσε την παρτίδα» για την Εκκλησία την τελευταία στιγμή; Ή, αντίθετα, το ξέσπασμά του λειτουργεί σαν άλλοθι για τη σιωπή των πολλών, όταν μάλιστα άλλοι στην ιεραρχία δείχνουν να κλείνουν το μάτι πρoς το συγκεκριμένο κόμμα; Και, επίσης, τι συνιστά πολιτική και τι θεολογική παρέμβαση στη ζωή των πολιτών;
Τι σας ενοχλεί περισσότερο; Το ότι η Χρυσή Αυγή επιχειρεί να ταυτιστεί με την Ορθοδοξία ή η πολεμική της εναντίον των μεταναστών;
Όλα. Δεν μπορεί τέτοιοι άνθρωποι να παρουσιάζονται ως υπερασπιστές τnς Ορθοδοξίας. Πως μπορεί να είναι χριστιανός εκείνος ο oποίος προσβάλλει τον Χριστό στο πρόσωπο των μεταναστών; Πως μπορώ εγώ ως χριστιανός, να συνυπάρχω με τη Χρυσή Αυγή και τις πρακτικές τns, οι οποίες πηγάζουν από την ιδεολογία τns; Σε μια τέτοια προοπτική έχω ακυρώσει το Ευαγγέλιο και την πίστη μου.
Εχετε σκεφτεί ποια θρησκευτική διαπαιδαγώγηση οπλίζει αυτούς τους ανθρώπους με τέτοιο μίσος;
Αυτό που τους οπλίζει με μίσος είναι το ναζιστικό τους φρόνημα. Αυτό δεν το έκρυψαν ούτε στα λόγια τους ούτε στα έργα τους. Ο υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ έλεγε τότε: «Κατάρα στο έλεος και στη συμπάθεια. Φανείτε σκληροί, φανείτε ανελέητοι». Και φάνηκαν και σκληροί, και ανελέητοι.
Δεν ευθύνονται και κάποιοι ιεράρχες με τον μισαλλόδοξο λόγο τους;
Θέλω να πιστεύω ότι δεν καλλιεργεί το μίσος συνειδητά κανένας, γιατί το μίσος ακυρώνει την πίστη.
Δεν ευθύνεται και η Εκκλησία που το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια έχει γίνει απωθητικό για μια μερίδα του κόσμου;
Το έχει πει πάρα πολύ ωραία ο Ελύτης με το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Πήραμε τρεις λέξεις και τις πυροβολήσαμε. Αυτό το έκανε η δικτατορία. Αυτό γίνεται λοιπόν και σήμερα από κάποιους και έρχεται η Χρυσή Αυγή και εκμεταλλεύεται την κατάσταση. Αλλά δεν μπορείς να δηλώνεις Ελληνας και να πρεσβεύεις το ναζισμό. Θα πρέπει να έχεις ακρωτηριάσει την ιστορική σου μνήμη.
Η ιστορική μας μνήμη δεν μας θυμίζει και ότι στη χούντα πολλοί ιερείς απλώς «διάβαζαν»;
Όχι όλοι. Είναι πολλοί που δεν «διάβαζαν». Αλλά και πάρα πολλοί από τους πολιτικούς που μετέπειτα έκαναν τους προοδευτικούς ήταν όχι απλώς φοβισμένοι, αλλά φρόντιζαν να κάνουν και παρέα με παράγοντες του καθεστώτος.
Δεν θα έπρεπε να είχαν βρεθεί και άλλοι ιεράρχες να μιλήσουν δημόσια σήμερα εναντίον της Χρυσής Αυγής;
Δεν αισθάνομαι καθόλου μόνος, διότι από την ημέρα που δημοσιεύτηκε η παρέμβασή μου δέχτηκα πάρα πολλά τηλεφωνήματα από ιερείς, των οποίων η κοινή συνισταμένη ήταν ότι επιτέλους κάποιος είπε τα πράγματα με το όνομα τoυς.
Αλλά σας συγχαίρουν κατ' ιδίαν και όχι δημόσια;
Μπορεί να μην τα λένε στο Ιντερνετ, αλλά τα λένε στον κόσμο.
Οταν μάλιστα επικρατεί σύγχυση για τις απόψεις της Εκκλησίας, με ενέργειες όπως του μητροπολίτη Πειραιώς, ο οποίος βρέθηκε στο ίδιο αστυνομικό τμήμα με βουλευτές της Χρυσής Αυγής για να καταθέσει μήνυση εναντίον των συντελεστών της παράστασης «Corpus Christi»;
Αυτή είναι η φωνή η δική μου, άλλη είναι η φωνή του Αγίου Πειραιώς, κάποια είναι μια τρίτη φωνή. Οι καταστάσεις ζυμώνονται και πιστεύω ότι δεν είναι μακριά η μέρα που θα υπάρξει πιο επίσημη συνοδική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Δεν πρέπει να πάρει θέση ο Αρχιεπίσκοπος;
Νομίζω ότι ο Αρχιεπίσκοπος έχει πάρει θέση. Δεν κατηγορήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος για τα συσσίτια που κάνει; Και τι απάντησε; Πως «εγώ δεν είδα πουθενά στο Ευαγγέλιο ότι πρέπει να βοηθάω τους Έλληνες και όχι τους ξένους».
Από την άλλη, δεν κινδυνεύετε τώρα εσείς να κατηγορηθείτε ότι ανοίξατε πολιτικό διάλογο με ένα κόμμα;
Εγώ δεν πολιτικολογώ εναντίον της Χρυσής Αυγής. Θεολογώ. Και λέω ότι δεν μπορούν να ταυτίζονται με την Εκκλησία και με τον Χριστό, διότι καταπατούν το Ευαγγέλιο και το θέλημά Του καθημερινά. Η Εκκλησία δεν χρειάζεται να πολιτικολογεί. Διότι η θεολογία της είναι πολύ πιο σκληρή από την οποιαδήποτε πολιτική τοποθέτηση.
Αρα είστε υπέρ των πολιτικών παρεμβάσεων εκ μέρους των ιεραρχών; Τι σημαίνει πολιτική;
Πολιτική είναι η ζωή της πόλης. Η ζωή των πολιτών. Δεν έχει λόγο η Εκκλησία για τη ζωή των πολιτών; Αν υπάρχει κάποιος σήμερα που φροντίζει τους πολίτες, είναι η Εκκλησία. Εάν δεν υπήρχε η Εκκλησία, θα είχε γίνει προ πολλού κοινωνική έκρηξη.
Μήπως, όμως, η οικονομική κρίση είναι μια ευκαιρία να χωριστεί το κράτος από την Εκκλησία και να πάψει να μισθοδοτεί τους κληρικούς;
Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με το διαχωρισμό. Αλλά η Εκκλησία αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να συντηρηθεί από μόνη της οικονομικά, γιατί το 96% της περιουσίας της το έχει δώσει στο κράτος. Θα πρέπει η Πολιτεία να επιστρέψει στην Εκκλησία την περιουσία της. Κατά τα άλλα, όχι απλώς δεν έχω αντίρρηση, αλλά και εύχομαι να γίνει αυτός ο διαχωρισμός. Θα είμαστε ελεύθεροι αύριο. Δεν θα μας απειλεί η Πολιτεία. Γιατί εγώ μπορεί να μη φοβάμαι. Μπορεί όμως ένας παπάς που έχει ανάγκη από το μισθό που παίρνει να φοβάται. Και να μη μιλάει. Το κράτος φοβάται μια ελεύθερη και ζώσα Εκκλησία.
Είστε υπέρ των δημόσιων παρεμβάσεων και για άλλα θέματα της ζωής των πολιτών, όπως είδαμε πρόσφατα την παρέμβαση ιεράρχη για τη σεξουαλικότητα και τον στοματικό έρωτα;
Νομίζω ότι υπάρχουν θέματα τα οποία μπορεί να συζητήσει κανείς σε επιστημονικό και ανθρώπινο επίπεδο, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν θέματα που δεν χρειάζονται δημοσιότητα. Εγώ δεν θα έβγαζα ένα τέτοιο κείμενο, παρόλο που έχω απόψεις για όλα τα θέματα, γιατί εδώ και τριάντα χρόνια ζω και κουβεντιάζω με vέους ανθρώπους.
Και δεν θα μας πείτε τι τους λέτε;
Εγώ θα έλεγα πως, όταν διαχωρίζεται η σεξουαλικότητα από την αγάπη και γίνεται μόνο ένα κυνήγι ηδονής, εκεί υπάρχει πρόβλημα.
Τώρα, στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου φοβάστε παρατράγουδα;
Δεν φοβάμαι. Οχι ότι τα αποκλείω. Διότι με απειλούν. Δεν με πειράζει όμως. Tους είπα: Θέλετε να με δείρετε, δείρτε με. Απλώς θα επιβεβαιώσετε πόσο δίκιο έχω.
Μη ορθόδοξος μετανάστης μαθητής έχει, κατά την άποψή σας, το δικαίωμα να σηκώσει την ελληνική σημαία;
Για μένα, ναι. Θεωρώ τιμή για τον τόπο μου να έρχεται ένας ξένος και να μου λέει: «Θεωρώ και εγώ τιμή να κρατήσω την ελληνική σημαία».
Εν τέλει, πιστεύετε ότι θα έπρεπε να είχε απαγορευτεί η παράσταση «Corpus Christi»;
Δεν μπορώ να ταυτίσω τη χυδαιότητα με την τέχνη. Θα ήθελα να περιφρονηθεί αυτή η παράσταση. Αλλά δεν είμαι υπέρ της λογοκρισίας.
Οπότε έκανε λάθος και η διοίκηση της ΕΡΤ να λογοκρίνει το φιλί δύο ομοφυλόφιλων σε μια σειρά του BBC;
Δεν θα με ενοχλούσε εάν παρουσιαζόταν. Δηλαδή μόνο αυτή η σκηνή έβλαψε την τηλεόραση;
***
O Μητροπολίτης Γερμανίας καταδικάζει ρατσιστικές και ξενοφοβικές πρακτικές
Την βαθύτατη θλίψη και την έντονη ανησυχία του, «με αφορμή τις φανατικές ρητορείες και τις ακραίες ενέργειες, που αντιστοίχως ακούγονται και λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός Ελλάδος», εκφράζει με δήλωσή του ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος.
« Η Ορθόδοξη Εκκλησία καταδικάζει απερίφραστα την ξενοφοβία και το ρατσισμό απ᾽ όπου κι αν προέρχονται. Όσοι προπαγανδίζουν τέτοιες ιδέες, διαμετρικώς αντίθετες προς το πνεύμα και την ουσία του Ευαγγελίου, και δρουν αναλόγως, θέτουν εαυτούς εκτός Εκκλησίας», τονίζει ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος στέλνοντας ακόμα ένα ηχηρό μήνυμα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που προωθούν συγκεκριμένοι πολιτικοί σχηματισμοί.
***
Δημητριάδος: Ρατσισμός, ο απόλυτος εθνικός κίνδυνος
άρθρο του Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνατίου, από την εφημερίδα "ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ"
Ο Ρατσισμός δεν αποτελεί για την πατρίδα μας απλώς ένα από τα συμπτώματα μιας κοινωνίας σε κρίση και παρακμή. Αντίθετα, απειλεί ευθέως έναν από τους βασικούς παράγοντες που διατήρησαν το ελληνικό έθνος αλώβητο, παρά τις διαρκείς συμπληγάδες που του επεφύλαξε η ιστορία επί σειρά αιώνων.
Θεμελιώδης στάση του Ελληνισμού υπήρξε διαχρονικά η δυνατότητα να συνδιαλέγεται με το διαφορετικό, να προσλαμβάνει συστατικά που του ήταν χρήσιμα και να μπολιάζει με τον πολιτισμό και το ήθος τους λαούς που βρέθηκαν ακόμη και ως κατακτητές στο διάβα του, αναπληρώνοντας έτσι τόσο το αριθμητικό μειονέκτημα στο πεδίο της μάχης, όσο και την καλύτερη κοινωνική και διοικητική οργάνωση φίλων και αντιπάλων.
Αυτός ο επιλεκτικός διεθνισμός και όχι η ισοπεδωτική πολτοποίηση, που επιχειρείται σήμερα, έγινε η μήτρα μέσα στην οποίαν γονιμοποιήθηκε και καρποφόρησε ο καρπός της συνάντησης του Ελληνικού πολιτισμού με τον Χριστιανισμό. Η ανεκτικότητα και η συνδιαλλαγή με τον ξένο, ακόμη και η ίδια η δημοκρατία, αναβαθμίστηκαν όταν η χριστιανική διδασκαλία περί της απόλυτης αξίας του ανθρώπου ως εικόνας Θεού και πολίτη της αιωνιότητας απετέλεσε καίρια προσθήκη της ιστορίας του νεότερου ελληνικού πολιτισμού.
Η ιστορική αυτή επιλογή δεν μεταμόρφωσε βεβαίως την ελληνική κοινωνία σε κοινωνία αγγέλων. Τι ανθρώπινο άλλωστε δεν παλεύει καθημερινά με πάθη και συγκρούσεις Στον τόπο μας, όμως, ο ξένος, ακόμη και στην έσχατη εξαθλίωση, ούτε ως υπάνθρωπος χαρακτηρίστηκε, ούτε πογκρόμ και οργανωμένα εγκλήματα συντελέστηκαν στο όνομα της διατήρησης μιας φαντασιακής καθαρότητας αίματος ή πολιτισμού.
Αναμφίβολα, η κοινωνία μας αντιμετωπίζει εκρηκτικά προβλήματα. Αλλά και το Έθνος μας, εξαιτίας εγκληματικών πολιτικών στο θέμα της λαθρομετανάστευσης, βρίσκεται στα πρόθυρα αλλοίωσης της εθνικής του συνοχής και ταυτότητας. Αυτό όμως που υποτίθεται πως υπερασπιζόμαστε με ενέργειες στηριγμένες μόνον στο θυμικό και μιμούμενοι πρακτικές άλλων κοινωνιών, κινδυνεύουμε να το προκαλέσουμε εμείς οι ίδιοι.
Όντως, η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση πρέπει να αντιμετωπιστεί εδώ και αμέσως. Ποιο το όφελος, όμως, εάν το ζήτημα αυτό διευθετηθεί με κάποιον τρόπο, αλλά η ποιότητα των αξιών και του ήθους μας ως ελληνικής κοινωνίας έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία;
Χωρίς ψυχή και χωρίς πολιτισμό, που για αιώνες ημέρωσε στίφη και στίφη βαρβάρων, πώς θα διατηρήσουμε την ποιότητα των σχέσεων μεταξύ μας και με τους εκτός των τειχών μας και πώς θα έχουμε συνείδηση του ποιοτικότερου, που θέλουμε να διατηρήσουμε, αντιστεκόμενοι στη σύγχρονη βαρβαρότητα και στις έξωθεν επιβουλές;
Φοβάμαι πως οι αντιδράσεις μας, και στο θέμα αυτό, διαποτίζονται από το σαράκι που, ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες, μας κατέφαγε: την ευκολία. Διότι είναι εύκολο να ανακαλύψεις αποδιοπομπαίους τράγους, ιδίως μάλιστα όταν αποτελούν και εύκολους αντιπάλους, όπως ο κάθε λογής εξαθλιωμένος που βρέθηκε στον τόπο μας. Η ανάλυση όμως των αιτίων, η υπομονή, αλλά κυρίως η αυτοκριτική για την αδιαφορία μας, την παθητικότητά μας, αλλά και για την ανοχή, ενίοτε και τη συνενοχή μας σε χρόνιες πολιτικές στρεβλώσεις, αποτελούν επώδυνες διαδικασίες, από τι οποίες έχουμε προ πολλού πάρει τεράστιες αποστάσεις. Όσο όμως τις αναβάλλουμε, οι βάρβαρες πρακτικές θα ριζώνουν, μέχρι που θα μας δώσουν τον απόλυτα καταστροφικό καρπό: την ελληνική έκδοση του ρατσισμού. Όταν όμως φτάσουμε εκεί, καμία αντίσταση και καμία αντίδραση δεν θα έχει νόημα. Τίποτε πια δεν θα υπάρχει προς υπεράσπιση και διεκδίκηση. Θα έχει χαθεί η ψυχή μας.
Όσο για την Εκκλησία, αυτή η ψυχή, τόσο η ανθρώπινη όσο και η εθνική, αποτελεί το κέντρο του ενδιαφέροντός της και το αντικείμενο της αγωνίας της. Γι' αυτό και είναι υποχρεωμένη να κρούει διαρκώς κώδωνα κινδύνου για το τι διακυβεύεται, κώδωνα επαγρύπνησης να μη χαθεί η συνέπεια με την ιστορική διαδρομή αυτού του λαού, κώδωνα αγωνίας όχι για το εάν θα διασωθεί μια ράτσα, αλλά για το πώς θα παραμείνει ζωντανό το όραμα μιας αληθινής αναγέννησης, πρώτα προσωπικής και κατόπιν κοινωνικής και εθνικής.
Είναι επόμενο πως η αναζήτηση μιας ισορροπίας εκ μέρους της Εκκλησίας προκαλεί βέλη κριτικής και χλευασμού ένθεν κακείθεν. Όσο όμως η διδασκαλία της προσφέρεται κρυστάλλινη και κατανοητή, κυρίως όμως όσο το παράδειγμα και το ήθος των μελών της συντονίζονται με το πνεύμα της, θα αποτελεί διαρκώς ένα μέτρο και μια πυξίδα, εν μέσω εποχών σύγχυσης και πλήρους αποπροσανατολισμού.
***
Δήλωση Μητροπολίτη Δωδώνης για ρατσιστικές επιθέσεις
«Όποιος συμπεριφέρεται ρατσιστικά και ξενοφοβικά δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την Ορθοδοξία. Και τούτο επειδή ακριβώς ισχύει απαρέγκλιτα ότι στον αδελφό μας τον ελάχιστο βλέπουμε την εικόνα του Θεού», δήλωσε ο μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος με αφορμή τις πρόσφατες ρατσιστικές επιθέσεις.
Παράλληλα ο κ. Χρυσόστομος στις δηλώσεις τονίζει με έμφαση ότι «διαχρονικά οι Έλληνες βρέθηκαν εκτός των συνόρων τους σε πολλές και διάφορες χώρες συχνά αλλόθρησκων όπου μάλιστα διέπρεψαν και όπου γεύονται -όχι χωρίς προβλήματα ενίοτε- τα αγαθά της ανεκτικότητας».
Εν τω μεταξύ, ο μητροπολίτης Αιγιαλείας και Καλαβρύτων κ. Αβρόσιος, αν και είχε κληθεί, δεν θα παραστεί στα εγκαίνια των γραφείων της Χρυσής Αυγής στο Αίγιο. Σύμφωνα με πληροφορίες της ΝΕΤ FM στα εγκαίνια θα παραστεί κληρικός της οικείας μητρόπολης.
Πηγή: http://www.eparousia.gr
***
Χρυσή Αυγή απαντάει σε Ιερώνυμο και Ιεράρχες που της επιτίθενται
Ουδέποτε η Χρυσή Αυγή διεκδίκησε τον ρόλο του προστάτη της Εκκλησίας. Είναι θλιβερό η Ιεραρχία να κατηγορεί την Χρυσή Αυγή, συμπλέοντας έτσι με άθεους και βλάσφημους πολιτικούς, που ανήκουν σε μυστικές εταιρίες, σκοτεινές λέσχες και δόγματα.
Χρυσή Αυγή - Γραφείο Τύπου
Διαβάστηκε 194 φορές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου